Pierwszy sukces „mundurówki”

10 września 2012 roku uczniowie klasy mundurowej wyjechali na tygodniowy obóz sprawnościowo – szkoleniowy „ Służba Ojczyźnie 2012”do Puszczy w gminie Żmudź (woj. lubelskie). Był to bezpłatny obóz szkoleniowy skierowany do młodzieży szkół średnich o profilu proobronnym.

O swoich wrażeniach z pobytu opowiedzieli : Sylwester Bielak, Karolina Daniłowicz, Monika Gumienik i Karolina Bielak.

Jakie były Wasze pierwsze wrażenia po przybyciu na miejsce?

Karolina D.: - Zaraz po przyjeździe przydzielili nam dyżur w kuchni. Przygotowywaliśmy naczynia na obiad. Na pewno byliśmy zaskoczeni.

Sylwester .: Dla mnie największym zaskoczeniem był pierwszy nocleg –spaliśmy w namiotach wojskowych. Myślałem, że będą domki a tu taka niespodzianka.

Karolina D.:- Spaliśmy na łóżkach polowych. Pierwszej nocy było zimno. Następnego dnia poszliśmy po dodatkowe koce, śpiwory i było nam bardzo wygodnie.

Jak wyglądał rozkład dnia?

Sylwek: Pobudka o 6 rano, później gimnastyka , toaleta poranna i śniadanie. Następnie był apel poranny, na którym komendant obozu, informował nas o zajęciach w jakich weźmiemy udział, a także o zasadach panujących na obozie. Później udawaliśmy się na zajęcia.

Monika: Już pierwszego dnia mieliśmy zajęcia z ratownictwa wodnego. Instruktor pokazywał nam sprzęt , który jest wykorzystywany przy ratownictwie wodnym min.: kapoki, koło ratunkowe. Następnie mogliśmy popływać kajakiem, czy na rowerze wodnym.

Sylwek: A potem obiad pod chmurką. Pod rozstawionymi namiotami.

W jakich zajęciach braliście jeszcze udział?

Monika : Pojechaliśmy na przejście graniczne w Dorohusku. Zostaliśmy oprowadzeni po tzw. „strefie zielonej” na którą mogą wejść grzybiarze czy wędkarze. Pokazali nam specjalistyczny sprzęt do wykrywania narkotyków, urządzenia do prześwietlania TIR-ów.

Karolina B.: Opowiedzieli nam o sprzęcie jaki mają na wyposażeniu służby graniczne: helikopterach, quadach, sejsmografach czy urządzeniach do wykrywania bicia serca. Strasznie to ciekawe było.

Sylwek: Pan kapitan pokazał nam też, jak odróżnić ślady zostawione przez bobra, od tych zostawionych przez człowieka.

Karolina D.: Oprócz tego mieliśmy zajęcia na strzelnicy z komendantem obozu oraz postępowanie w sytuacjach kryzysowych.

Monika: Zakładanie stroju OP1 i masek p/gazowych.

Sylwek: Były też zajęcia z samoobrony i ratownictwa medycznego.

Dużo specjalistycznych zajęć. Przydała Wam się nowa wiedza?

Karolina B. : I to bardzo. Przedostatniego dnia odbył się marszobieg. Bieg patrolowy, który rozpoczął się po apelu wieczornym koło 21. Mieliśmy do dyspozycji tylko latarkę.

Jakie musieliście wykonać zadania?

Monika: Musieliśmy pokonać 4 punkty. Na pierwszym był zainscenizowany wypadek samochodowy i musieliśmy udzielić pomocy poszkodowanym.

Karolina D.: Jedna kobieta miała złamaną nogę, a druga krwotok z nosa. Trzeba było także wyciągnąć kierowcę z samochodu i reanimować pasażera.

Karolina B.: Na drugim punkcie podali nam piętnastowyrazowe hasło, które trzeba było poprawnie podać na ostatnim, czwartym punkcie.

Monika: Najgorsza była przeprawa przez wodę, ale daliśmy radę.

Sylwek: I zdobyliśmy pierwsze miejsce.

Gratulacje. Ciężko pracowaliście. Mieliście czas na rozrywkę?

Sylwek: Oczywiście. Po biegu było ognisko.

Karolina B. : A w środę dyskoteka.

Nawiązaliście nowe znajomości?

Monika: Tak, zwłaszcza z ludźmi z Zamościa, Zakrzówka, Chełma.

Co zrobiło na Was największe wrażenie?

Karolina B: Nocna przeprawa przez wodę.

Monika: Na mnie też. I pierwsza noc oczywiście.

Sylwek: Komendant obozu pokazał nam prezentację związaną z jego pobytem na misji w Iraku. Zdjęcia pokazywały nam jak naprawdę wygląda sytuacja mieszkających tam ludzi. Było to dość przejmujące.

Widzę, że jesteście zgodni. Które zajęcia zapadły Wam najbardziej w pamięć?

Karolina D. : Zajęcia z ratownictwa medycznego.

Wasz największy sukces?

Sylwek: Zajęcie I miejsca w marszobiegu. Zwłaszcza , że cała nasza 21- osobowa drużyna , brała udział w podobnej imprezie pierwszy raz. Jak na debiutantów to chyba nieźle?

Pojedziecie na następny obóz?

Chóralnie: Tak!

Serdecznie dziękuję za rozmowę.